که بار دیگرم از روی لطف بنوازی

ضرورت است که با روزگار در سازی

که سرگزیت به کافر همی دهد غازی

به عقل من به سرانگشت می کند بازی

ز هر که در نظر آید به حسن ممتازی

تو را از آن چه که در نعمتی و در نازی

گر آب دیده نکردی به گریه غمازی

هزار صید به یک تاختن بیندازی

که در رکاب تو باشد غلام شیرازی

که زر همان بود ار چند بار بگدازی

نه مرکبیست که از وی سبق برد تازی