گفتم آهن دلی کنم چندی

وان که را دیده در دهان تو رفت

خاصه ما را که در ازل بوده ست

به دلت کز دلت به در نکنم

یک دم آخر حجاب یک سو نه

همچنان پیر نیست مادر دهر

ریش فرهاد بهترک می بود

کاشکی خاک بودمی در راه

چه کند بنده ای که از دل و جان

سعدیا دور نیک نامی رفت