تعالی الله چه روی است آن که گویی آفتابستی

اگر گل را نظر بودی چو نرگس تا جهان بیند

شبان خوابم نمی گیرد نه روز آرام و آسایش

گر آن شاهد که من دانم به هر کس روی بنماید

چنان مستم که پنداری نماند امید هشیاری

گر آن ساعد که او دارد بدی با رستم دستان

بیار ای لعبت ساقی اگر تلخ است و گر شیرین

کمال حسن رویت را مخالف نیست جز خویت

اگر دانی که تا هستم نظر با جز تو پیوستم

زمین تشنه را باران نبودی بعد از این حاجت

ز خاکم رشک می آید که بر سر می نهی پایش