چه روی و موی و بناگوش و خط و خال است این

کسی که در همه عمر این صفت مطالعه کرد

کمال حسن وجودت ز هر که پرسیدم

نماز شام به بام ار کسی نگاه کند

لبت به خون عزیزان که می خوری لعل است

چنان به یاد تو شادم که فرق می نکنم

شبی خیال تو گفتم ببینم اندر خواب

درازنای شب از چشم دردمندان پرس

قلم به یاد تو در می چکاند از دستم

کسان به حال پریشان سعدی از غم عشق