به است آن یا زنخ یا سیب سیمین

بتی دارم که چین ابروانش

از آن ساعت که دیدم گوشوارش

هر آن وقتی که دیدارش نبینم

به خوابی آرزومندم ولیکن

از آب و گل چنین صورت که دیده ست

غرور نیکوان باشد نه چندان

من از مهری که دارم برنگردم

نگارینا به شمشیرت چه حاجت

به دست دوستان بر کشته بودن

بکش تا عیب گیرانم نگویند

نظر کردن به خوبان دین سعدیست