چشم اگر با دوست داری گوش با دشمن مکن

هر که ننهاده ست چون پروانه دل بر سوختن

جای پرهیز است در کوی شکرریزان گذشت

کیست کاو بر ما به بیراهی گواهی می دهد

دوستان هرگز نگردانند روی از مهر دوست

تا روان دارد روان دارم حدیثش بر زبان

مردن اندر کوی عشق از زندگانی خوشتر است

شاهد آیینه ست و هر کس را که شکلی خوب نیست

سعدیا با ساعد سیمین نشاید پنجه کرد