که خار با تو مرا به که بی تو گل چیدن

حرام صرف بود بی تو باده نوشیدن

به سنگ خاره درآموخت عشق ورزیدن

شوند جمله پشیمان ز بت پرستیدن

دهان چو بازگشایی به وقت خندیدن

چو قامت تو ببینند در خرامیدن

سعادتم چه بود خاک پات بوسیدن

نکو نباشد با عشق زهد ورزیدن

صفای عارف از ابروی نیکوان دیدن

چه غم خورد گه حشر از گناه سنجیدن