من از تو صبر ندارم که بی تو بنشینم

بپرس حال من آخر چو بگذری روزی

من اهل دوزخم ار بی تو زنده خواهم شد

ندانمت که چه گویم تو هر دو چشم منی

چو روی دوست نبینی جهان ندیدن به

ضرورت است که عهد وفا به سر برمت

نه هاونم که بنالم به کوفتی از یار

بگرد بر سرم ای آسیای دور زمان

چو بلبل آمدمت تا چو گل ثنا گویم

مرا پلنگ به سرپنجه ای نگار نکشت

چو ناف آهو خونم بسوخت در دل تنگ

هنر بیار و زبان آوری مکن سعدی