آن نه روی است که من وصف جمالش دانم

همه بینند نه این صنع که من می بینم

آن عجب نیست که سرگشته بود طالب دوست

سرو در باغ نشانند و تو را بر سر و چشم

عشق من بر گل رخسار تو امروزی نیست

به سرت کز سر پیمان محبت نروم

باش تا جان برود در طلب جانانم

هر نصیحت که کنی بشنوم ای یار عزیز

عجب از طبع هوسناک منت می آید

گفته بودی که بود در همه عالم سعدی

گر به تشریف قبولم بنوازی ملکم