بی تو حرام است به خلوت نشست

دامن دولت چو به دست اوفتاد

این چه نظر بود که خونم بریخت

هر که بیفتاد به تیرت نخاست

ما به تو یک باره مقید شدیم

صبر قفا خورد و به راهی گریخت

بار مذلت بتوانم کشید

وین رمقی نیز که هست از وجود

هرگز اگر راه به معنی برد

مستی خمرش نکند آرزو