به دیدار تو خوشنودم به گفتار تو خرسندم

مباد آن روز و آن خاطر که من با جز تو پیوندم

مکن کاندر وفاداری نخواهی یافت مانندم

کجا همتای من باشد که جان در پایت افکندم

به حق دوستی جانا که باور دار سوگندم

که من مهر دگر یاران ز هر سویی پراکندم

درخت دوستی بنشان که بیخ صبر برکندم

چو کار از دست بیرون شد چه سود از دادن پندم

پدر گو پند کمتر ده که من نااهل فرزندم

پسندی بر دلم گردی که بر دامانت نپسندم