مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام

شبی نپرسی و روزی که دوستدارانم

ببردی از دل من مهر هر کجا صنمیست

به کام دل نفسی با تو التماس من است

مرا نه دولت وصل و نه احتمال فراق

چه دشمنی تو که از عشق دست و شمشیرت

ملامتم نکند هر که معرفت دارد

مرا که با تو سخن گویم و سخن شنوم

اگر زبان مرا روزگار دربندد

بر آتش غم سعدی کدام دل که نسوخت