حکایت از لب شیرین دهان سیم اندام

حریف دوست که از خویشتن خبر دارد

اگر ملول شوی یا ملامتم گویی

من آن نیم که به جور از مراد بگریزم

بسی نماند که پنجاه ساله عاقل را

مرا که با توام از هر که هست باکی نیست

شب دراز نخفتم که دوستان گویند

تو در کنار من آیی من این طمع نکنم

ضرورت است که روزی بسوزد این اوراق