نگردم از تو و گر خود فدا کنم سر خویش

چنان که در دلت آید به رای انور خویش

غلام خویش همی پروری و چاکر خویش

خیال روی تو نگذارم از برابر خویش

که راضیم که قفا بینم از ستمگر خویش

که صبر طفل به شیر از کنار مادر خویش

که هیچ خلق نبینی به حسن و منظر خویش

دگر به شرم درافتادم از محقر خویش

زهی خیال که من کرده ام مصور خویش

همانچه مورچه را بر سر آمد از پر خویش