آن که هلاک من همی خواهد و من سلامتش

میوه نمی دهد به کس باغ تفرج است و بس

داروی دل نمی کنم کان که مریض عشق شد

هر که فدا نمی کند دنیی و دین و مال و سر

جنگ نمی کنم اگر دست به تیغ می برد

کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی

هر که هوا گرفت و رفت از پی آرزوی دل