ساقی سیمتن چه خسبی خیز

بوسه ای بر کنار ساغر نه

کابر آذار و باد نوروزی

جهد کردیم تا نیالاید

دست بالای عشق زور آورد

گفتم ای عقل زورمند چرا

گفت اگر گربه شیر نر گردد

شاهدان می کنند خانه زهد

توبه را تلخ می کند در حلق

سعدیا هر دمت که دست دهد

دشمنان را به حال خود بگذار