قامت است آن یا قیامت عنبر است آن یا عبیر

شخصم از پای اندر آمد دستگیرا دست گیر

سر ز حکمت برندارم چون مرید از گفت پیر

بگذرد از چرخ اطلس همچو سوزن از حریر

چون کنم کز جان گزیر است و ز جانان ناگزیر

با تو گر در دوزخم خرم هوای زمهریر

وه که آن ساعت ز شادی چارپر گردم چو تیر

تا وجودم هست خواهم کند نقشت در ضمیر

لابه بر گردون رسانم چون جهودان در فطیر

سهمگن درمانده ام جرمم به طاعت درپذیر

در تو کافردل نگیرد ای مسلمانان نفیر