زنده کدام است بر هوشیار

عاشق دیوانه سرمست را

سر که به کشتن بنهی پیش دوست

ای که دلم بردی و جان سوختی

شربت زهر ار تو دهی نیست تلخ

بندی مهر تو نیابد خلاص

درد نهانی دل تنگم بسوخت

در دلم آرام تصور مکن

گر گله از ماست شکایت بگوی

بر سر پا عذر نباشد قبول

دل چه محل دارد و دینار چیست

سعدی اگر زخم خوری غم مخور