آفتابست آن پری رخ یا ملایک یا بشر

هد صبری ما تولی رد عقلی ما ثنا

گلبنست آن یا تن نازک نهادش یا حریر

تهت و المطلوب عندی کیف حالی ان نا

باغ فردوسست گلبرگش نخوانم یا بهار

قل لمن یبغی فرارا منه هل لی سلوه

بر فراز سرو سیمینش چو بخرامد به ناز

یکره المحبوب وصلی انتهی عما نهی

کاش اندک مایه نرمی در خطابش دیدمی

قیل لی فی الحب اخطار و تحصیل المنی

گوشه گیر ای یار یا جان در میان آور که عشق

فالتنائی غصه ما ذاق الامن صبا

دختران طبع را یعنی سخن با این جمال

لحظک القتال یغوی فی هلاکی لا تدع

آخر ای سرو روان بر ما گذر کن یک زمان

یا رخیم الجسم لو لا انت شخصی ما انحنی

دوستی را گفتم اینک عمر شد گفت ای عجب

بعض خلانی اتانی سائلا عن قصتی

گفت سعدی صبر کن یا سیم و زر ده یا گریز