هزار بادیه سهلست اگر بپیمایند

دگر چه چاره که با زورمند برنایند

چو ماه عید به انگشت هاش بنمایند

کجا روند اسیران که بند بر پایند

فدای دست عزیزان اگر بیالایند

مگر به شهر تو بر عاشقان نبخشایند

غلام حلقه به گوش آن کند که فرمایند

به قامت تو و گر سر بر آسمان سایند

هزار لیلی و مجنون بر آن نیفزایند

جماعت از نفسش دم به دم نیاسایند