شاید این طلعت میمون که به فالش دارند

که در آفاق چنین روی دگر نتوان دید

عجب از دام غمش گر بجهد مرغ دلی

نازنینی که سر اندر قدمش باید باخت

غالب آنست که مرغی چو به دامی افتاد

عشق لیلی نه به اندازه هر مجنونیست

دوستی با تو حرامست که چشمان کشت

خرما دور وصالی و خوشا درد دلی

حال سعدی تو ندانی که تو را دردی نیست