چو شمست خاطر رفتن به جز تنها نمی باشد

مگر کز خوبی خویشت نگه در ما نمی باشد

که بر گلبن گل سوری چنین زیبا نمی باشد

عجب کز حسن رویت در جهان غوغا نمی باشد

که ما را از سر کویت سر دروا نمی باشد

نمی بیند کست ناگه که او شیدا نمی باشد

عجب می دارم از هامون که چون دریا نمی باشد

شب سودای سعدی را مگر فردا نمی باشد

ولیکن با تو آهن دل دمم گیرا نمی باشد