ای نفس خرم باد صبا

قافله شب چه شنیدی ز صبح

بر سر خشمست هنوز آن حریف

از در صلح آمده ای یا خلاف

بار دگر گر به سر کوی دوست

گو رمقی بیش نماند از ضعیف

آن همه دلداری و پیمان و عهد

لیکن اگر دور وصالی بود

تا به گریبان نرسد دست مرگ

دوست نباشد به حقیقت که او

خستگی اندر طلبت راحتست

سر نتوانم که برآرم چو چنگ

هر سحر از عشق دمی می زنم

قصه دردم همه عالم گرفت

گر برسد ناله سعدی به کوه