نظر خدای بینان طلب هوا نباشد

همه وقت عارفان را نظرست و عامیان را

به نسیم صبح باید که نبات زنده باشی

اگرت سعادتی هست که زنده دل بمیری

به کسی نگر که ظلمت بزداید از وجودت

تو خود از کدام شهری که ز دوستان نپرسی

اگر اهل معرفت را چو نی استخوان بسنبی

اگرم تو خون بریزی به قیامتت نگیرم

نه حریف مهربانست حریف سست پیمان

تو در آینه نگه کن که چه دلبری ولیکن

تو گمان مبر که سعدی ز جفا ملول گردد

دگری همین حکایت بکند که من ولیکن