تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد

تو را که هر چه مرادست می رود از پیش

تو پادشاهی گر چشم پاسبان همه شب

خطاست این که دل دوستان بیازاری

امیر خوبان آخر گدای خیل توایم

بکی العذول علی ماجری لاجفانی

هزار دشمن اگر در قفاست عارف را

قضا به تلخی و شیرینی ای پسر رفتست

بلای عشق عظیمست لاابالی را

جفا و هر چه توانی بکن که سعدی را