دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

ای بوی آشنایی دانستم از کجایی

سودای عشق پختن عقلم نمی پسندد

باشد که خود به رحمت یاد آورند ما را

هم عارفان عاشق دانند حال مسکین

زهرم چو نوشدارو از دست یار شیرین

پایی که برنیارد روزی به سنگ عشقی

مشغول عشق جانان گر عاشقیست صادق

بی حاصلست یارا اوقات زندگانی

دانی چرا نشیند سعدی به کنج خلوت