ای که رحمت می نیاید بر منت

قامتت گویم که دلبندست و خوب

شرمش از روی تو باید آفتاب

حسن اندامت نمی گویم به شرح

ای که سر تا پایت از گل خرمنست

ماه رویا مهربانی پیشه کن

ای جمال کعبه رویی باز کن

دست گیر این پنج روزم در حیات

عزم دارم کز دلت بیرون کنم

درد دل با سنگدل گفتن چه سود

گفتم از جورت بریزم خون خویش

گفتم آتش درزنم آفاق را