خصم را پای گریز از سر میدان تو نیست

هیچ مجموع ندانم که پریشان تو نیست

و اندر آن کس که بصر دارد و حیران تو نیست

وان چه سحرست که در غمزه فتان تو نیست

گر چنانست که در چاه زنخدان تو نیست

وان کدام آیت لطفست که در شأن تو نیست

به وصالت که مرا طاقت هجران تو نیست

یا چه غم داری از این درد که بر جان تو نیست

عاجز آمد که مرا چاره درمان تو نیست

که خود از هیچ طرف حد بیابان تو نیست

ور بخوانی عجب از غایت احسان تو نیست

بلکه حیفست بر آن کس که به زندان تو نیست