هر چه خواهی کن که ما را با تو روی جنگ نیست

در که خواهم بستن آن دل کز وصالت برکنم

شاهد ما را نه هر چشمی چنان بیند که هست

با زمانی دیگر انداز ای که پندم می دهی

گر تو را کامی برآید دیر زود از وصل یار

سست پیمانا چرا کردی خلاف عقل و رای

گر تو را آهنگ وصل ما نباشد گو مباش

ور به سنگ از صحبت خویشم برانی عاقبت

سعدیا نامت به رندی در جهان افسانه شد