مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس

گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست

هر که عیبم کند از عشق و ملامت گوید

صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم

نه من خام طمع عشق تو می ورزم و بس

باد خاکی ز مقام تو بیاورد و ببرد

من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود

من از این دلق مرقع به درآیم روزی

همه را هست همین داغ محبت که مراست

عشق سعدی نه حدیثیست که پنهان ماند