شنیدم که هم در نفس جان بداد

دگر با حریفان نشستن گرفت

که چون رستی از حشر و نشر و سؤال؟

به دوزخ در افتادم از نردبان

به از نیکنامی خراب اندرون

به از فاسق پارسا پیرهن

چه مزدش دهد در قیامت خدای؟

چو در خانهٔ زید باشی به کار

در این ره جز آن کس که رویش در اوست

تو در ره نه ای، زین قبل واپسی

دوان تا به شب، شب همان جا که هست

به کفرش گواهی دهند اهل کوی

گرت در خدا نیست روی نیاز

بپرور، که روزی دهد میوه بار

از این بر کسی چون تو محروم نیست

جوی وقت دخلش نیاید به چنگ

که این آب در زیر دارد وحل

چه سود آب ناموس بر روی کار؟

گرش با خدا در توانی فروخت

نویسنده داند که در نامه چیست

که میزان عدل است و دیوان داد؟

بدیدند و هیچش در انبان نبود

که آن در حجاب است و این در نظر

از آن پرنیان آستر داشتند

برون حله کن گو درون حشو باش

که از منکر ایمن ترم کز مرید

سراسر گدایان این درگهند

نشاید گرفتن در افتاده دست

که همچون صدف سر به خود در بری

اگر جبرئیلت نبیند رواست

اگر گوش گیری چو پند پدر

مبادا که فردا پشیمان شوی

ندانم پس از من چه پیش آیدت!