سحر دست حاجت به حق بر فراشت

که بی حاصلی، رو سر خویش گیر

به خواری برو یا به زاری بایست

مریدی ز حالش خبر یافت، گفت

به بی حاصلی سعی چندین مبر

به حسرت ببارید و گفت ای غلام

از این ره، که راهی دگر دیدمی

که من باز دارم ز فتراک دست

چه غم گر شناسد در دیگری؟

ولی هیچ راه دگر روی نیست

که گفتند در گوش جانش ندا

که جز ما پناهی دگر نیستش