شبی لعلی افتاد در سنگلاخ

چه دانی که گوهر کدام است و سنگ؟

که لعل از میانش نباشد به در

همان جای تاریک و لعلند و سنگ

بر آمیختستند با جاهلان

که افتی به سر وقت صاحبدلی

نبینی که چون بار دشمن کش است؟

که خون در دل افتاده خندد چو نار

مراعات صد کن برای یکی

حقیر و فقیر آید اندر نظر

به خدمت کمر بندشان بر میان

که ایشان پسندیده حق بسند

چه دانی که صاحب ولایت خود اوست؟

که درهاست بر روی ایشان فراز

که آیند در حله دامن کشان

ملکزاده را در نواخانه دست

بلندیت بخشد چو گردد بلند

که در نوبهارت نماید ظریف