یکی از بزرگان اهل تمیز

که بودش نگینی در انگشتری

به شب گفتی از جرم گیتی فروز

قضا را درآمد یکی خشک سال

چو در مردم آرام و قوت ندید

چو بیند کسی زهر در کام خلق

بفرمود و بفروختندش به سیم

به یک هفته نقدش به تاراج داد

فتادند در وی ملامت کنان

شنیدم که می گفت و باران دمع

که زشت است پیرایه بر شهریار

مرا شاید انگشتری بی نگین

خنک آن که آسایش مرد و زن

نکردند رغبت هنرپروران

اگر خوش بخسبد ملک بر سریر

وگر زنده دارد شب دیر باز

بحمدالله این سیرت و راه راست

کس از فتنه در پارس دیگر نشان

یکی پنج بیتم خوش آمد به گوش

مرا راحت از زندگی دوش بود

مر او را چو دیدم سر از خواب مست

دمی نرگس از خواب نوشین بشوی

چه می خسبی ای فتنه روزگار؟

نگه کرد شوریده از خواب و گفت

در ایام سلطان روشن نفس