که اکرام حجاج یوسف نکرد

که نطعش بیانداز و خونش بریز

به پرخاش در هم کشد روی را

عجب داشت سنگین دل تیره رای

بپرسید کاین خنده و گریه چیست؟

که طفلان بیچاره دارم چهار

که مظلوم رفتم نه ظالم به خاک

یکی دست از این مرد صوفی بدار

نه رای است خلقی به یک بار کشت

ز خردان اطفالش اندیشه کن

ز فرمان داور که داند گریخت؟

به خواب اندرش دید و پرسید و گفت:

عقوبت بر او تا قیامت بماند

ز دود دل صبحگاهش بترس

بر آرد ز سوز جگر یا ربی؟

بر پاک ناید ز تخم پلید