همچون شمنی شیفته بر صورت فرخار

هم نعمت و هم روی نکو دارم و سیار

بیمست که: یک بار فرود آید دیوار

یک روز همه پست شود، رنجش بگذار

خیکیست پراز باد، درو ریخته از بار

خز پوش و به کاشانه رو از صفه و فروار

ور یاد نداری تو سگالش کن و یادآر