تو بدین چشم شوخ و روی چو ماه

زیر دستت چه آسمـٰان چه زمین

روز مستی نمیبریم بسر

چون ننالیم که از تماشایش

آنچه آن جلوه کرد با جانم

ای که بی باک بر سر راهش

باش یک لحظه تا برون آید

نفست از چه مرده زنده کند

سنگ سوزم اگر ببـٰارم اشک

گاه و بی گاه منع ما نکنی

گفتمش میرود رضی گفتا