آموخت ما را آن زلف و گردن

آن مار گیسو بر گردن او

بس دلفریبند آن چشم و آن زلف

گر از تو بندم دل بر دو گیتی

تا چند باشی همچون قلیواچ

عمر مسیحا پیشش نیرزد

یاری که پنهان از جسم و جان است

بارم گران است بر دوش گردون

با ما چه حاصل از عقل گفتن

خون کسی نیست بر گردن ما

هر چند خواریم بر درگه دوست

دنیا و عقبی نبود رضی را