که زخم بر سر زخم است و داغ بر سر داغ

ازین تغافل جانسوز سخت داغم داغ

که پیش آن گل رعنا، یکیست بلبل و زاغ

به آفتاب پرستان چه دم زنی ز چراغ

نساخت گلخنیان را هوای گلشن داغ

کسش نیافت سراغ آنکه از تو یافت سراغ

بگردی ار همه ویرانهٔ جهان به چراغ