دین و دل و دست رفته از کار

بس سبحه که شد بدل به زنار

بس گوشه نشین که شد قدح خوار

زنهار دگر مگوی زنهٰار

بستیم میان خود به زنار

ساقی پائی به رقص بَردار

تا سنگ آرد به عشقت اقرار

پازهر بجای زهر از مار

یک شعله و عالمی خس و خار

از عظم رمیم جان طیٰار

خود جهد نبرده است در کار

شد از تو خدا ز خلق بیزار

دیوانه فتاده بر درت زار