که بحر سر شکم ز طوفان نشیند

که پیوسته چون من پریشان نشیند

که در خوان گبر و مسلمان نشیند

چو گنجی که در کنج ویران نشیند

چو کفری که بالای ایمان نشیند

سراسیمه خیزد پریشان نشیند

الهی به مرگ عزیزان نشیند

که از هستی خویش عریان نشیند

پریشان کننده پریشان نشیند