در خرابات مجانین کن گذر

عادت اینجا ترک رسم و عادت است

کوی عشق است این و در وی صد بلا

حضرت عشق است اینجا باش باش

آسمان اینجا ببوسد آستان

زهرهٔ شیران شود اینجا به آب

جان دهند اینجٰا برای درد دل

الامان اینجا کنند از الامان

عقل ازین سودا نهاده سر به کوه

کوشش و خواهش در اینجا لنگ و کور

سر نمی دارد خبر اینجا ز پا

کس نزد اینجٰا دم از چون و چرا

هیچکار اینجا نیٰامد مال و جاه

جان نبرده هر کس اینجا برده جان

دیده بر دوز از خود و او را ببین

خود بسوز و هر چه میخواهی بساز

در کلاه فقر میباید سه ترک

کس ز کس اینجا نمیدارد نشان

بوالعجب طوریست طور عاشقان

در فراق یکدگر اشکند و آه

جز فتوت نیست اینجا میزبان

گه جگر بر خوانشان از خون دل

در هلاک افتاده از بهر هلاک

جای در زندان و دایم در سرور

جنت و طوبی از ایشان سرفراز

نشنود در بزم سرمستان کسی

شور شوقم در خروش آورده است

ای بسی نازک تر از گلبرگ تر

ای به قد سرو و به رخ خورشید و ماه

واله گفتار تو پیر و جوان

سر خوش و شیرین شمایل شوخ و شنگ

سرو بالا، چشم شهلا، دلربا

تلخ گو و ترش ابرو تند خو

در دل او جای کردم عاقبت