الهی سوختم بی غم الهی

چه اشک، اشکی که چون ریزد ز مژگان

چه آه آهی که چون از دل زند سر

دل بی عشق بر جان بس گران است

تو را خلد و مرا باغ و چمن عشق

ز عشق از هر چه برتر میتوان شد

اگر یزدان پاک از لات عشق است

نداند عقل راه خانهٔ عشق

خراب عشق آباد ی ندارد

نداند دوست از دشمن گل از خار

ز لذتهای عٰالم گر کنم یاد

مبادا مرهم داغم جز آتش