در هنر ، ای حمید دین رسول

جاهت افروختست هر محفل

مایهٔ صد هزار محمدتی

خایفان را بتقویت عونی

مر معالی و مر مکارم را

صید کردی بمکرمت دل خلق

بشنو از من که : تا چه می بینم

گه مرا آبخور بصحرا بر

گاه بر کوه و گاه در دریا

نه بجز آسمان مرا خیمه

روز و شب هست چنگ و بربط من

کرده من در جهاد با کفار

جای دارعه درع داودی

در مقامی ، که سرکشان از رمح

هر که کشته شود فلک گوید :

دیرزی ، شاد باش ، طوبی لک