که نیست بمعالی و مکرمات عدیل

جناح عدل تو بر اهل شرک گشته دلیل

بپیش جود تو حاتم شده بخیل بخیل

همه حدیث تو در دین قرینهٔ تنزیل

کشیده خوف تو در دیدهٔ حوادث میل

مکارم تو شده خلق را برزق کفیل

ز بحر علم تو یک قطره اند دجله و نیل

حسود نعل سمند تو بر فلک اکلیل

عدوت را فگند چرخ سنگ بر قندیل

بپیش باس تو چون پشه ای نماید پیل

ازان سپس که بتیغ زمانه بود قتیل

زجود تست همه مال من کثیر و قلیل

همی فزاید تبجیل من همه تحجیل

بدان عطای جزیلت بسی جزای جزیل

که خود بعقبی یابی بسی ثواب جمیل

یکی ز بخت عزیز و یکی ز چرخ ذلیل

ز زخم دست بر حاسد تو باد چو نیل

که پشت شرک شکستی و گردن تعطیل