زمانه ساعد جاه ترا ز فخر سوار

از آن گزیده یمین و از آن خجسته یسار

وزان نگار خجل گشته خط و خد نگار

که هیچ وقت نگیرند از آن کنار کنار

چنانکه پیکر شرک از نهیب آل نزار

پرست باغ مکارم ز ضمیران بهار

زهیچ حادثه از هیچ چرخ باک مدار

کزان نیابد الا گل مدیح ببار

بجز محامد ناید ازین زمانه بکار

که خیره جان بد اندیش را سزاست بخار