گشته سیه زمان و شده تیر روزگار

و آفاق کرده جامهٔ خود را بلون قار

بر چرخ داده نور کواکب چو چشم مار

ره پر نهیب و حادثه چون خشم کردگار

ظلمت مراد خان و کواکب مرا شرار

یازان گهی چو قطرهٔ باران سوی قفار

فرموده گشت پیکرم از دست اضطرار

جز عیش هیچ صنعت و جز لهو هیچ کار

آن هول بی کرانه و آن خوف بی شمار

ایام در تعجب و گردون در اعتبار

تنین چرخ گشته ز پیکان او فگار

وز خون کشته گشته همه دشت لاله زار

دل همچو تفته نار و جگر همچو کفته نار

بی عون دور شیر فلک را کند شکار

گردون نکرد یارد بی حکم او مدار

با سهم او چو شیر علم شیر مرغزار

و آنجا که حزم او ، نه متینست کوهسار

گردون بجنب همت او نیست جز غبار

وز تیغ او ندید بد اندیش زینهار

وز وی گل مخالف او گشته همچو خار

وز سهم عدل او شده شخص ستم نزار

وی در وفا شده ز همه خلق اختیار

در لطف همچو آبی و در عنف همچو نار

بر پای ظلم بندی و بر دست حق سوار

چون کوه مایه داری و چون بحر کامگار

امر ترا نفاذ قضا بوده پیش کار

پیوسته تا بروید از شاخ و برگ و بار

یسرت همیشه باد مه و سال بر یسار

بادا خزان ناصح ملک تو چون بهار