ای آنکه از خصال تو قدر هدی فزود

طاعت ترا سزد ، بجهان در ، که چون تویی

در دور هشت چرخ ز ترکیب چار طبع

دست سیادت تو عنان هدی گرفت

نی بحر باسخای تو کافی بود ، نه کان

روز وغا سپاه تو بی سر چو مور و مار

بر دست تو سپهر ز بیداد توبه کرد

در رزمها رضای تو جویند چون ظفر

شاها ، خدایگانا ، تیغ تو آتشست

گویی مگر ز پیش عقاب خدنگ تو

تیغ تو صعب زود فرود آردش بقهر

راه حذر گرفت و بسنگ اندرون گریخت

با ناظران دولت بیدار تو بشب

آید بکینه از تو مکافات دیر دیر

تا نزد عقل هست جواهر به از حجر

بادا بجنب جاه تو گردون بقدر خاک

ماه صیام آمد و از داعیان خیر

پذیرفته باد صوم تو ، افزوده خیر تو

یک مه بختم و صوم و نماز و دعا بخواه