شاها ، فلک عدوی ترا در عنا فگند

افلاک دوستان ترا در طرب نشاند

گیتی ز صدق تو قلبم مخرقه شکست

تو کبرایی محضی و از دفتر جلال

مصباح علم ها ز دل تو قدر فروخت

روشن از چشم بزرگی مگر درو

از چرخ مجد کوکب جاه رفیع تو

بر شخص ها عطای تو خط غنا کشید

از ظالمان چه بیم ؟چو عدلت نمود روی

آنکس که پیش رمح تو آید بمعرکه

کفار را حسام تو هنگام کارزار

حفظت امان نداد جز آن را ، که خویشتن

اقبال تو فگند عدو را ز خانمان

هستند دشمن تو و محنت بهم سزا

گر نیست مستحق عقوبت عدوی تو

شاها ، خدایگانا ، دست نوال تو

در خشک سال حادثه بودم ، کنون مرا

مس بود گفتهٔ من و زر شد بمدح تو

شاها ، رسید عید همایون ز خلد عدن

عیدت خجسته باد ، که خصم ترا وعید