ای تو بر آزادگان عصر خداوند

یک سخن مایه هزار سخن سنج

هست فلک را بوفق رأی تو پیمان

دست مواقف ز اصطناع تو پر در

هر چه نهال سخاست کف تو بنشاند

نام نکو به ز مال و همت عالیت

دست تو حساد را ز پای درآورد

داده همه طالبان ملک جهان را

خنجر تو از برای حرمت قرآن

تیغ تو چندان بکشت مبتدعان را

رستم سکزی نکرده است بعمری

بر در خیبر ندیده اند ز حیدر

عمرو نکردهست آنچه شخص تو کرده است

نعرهٔ تو چون بگوش خصم در آید

ای شه عادل ، چو بنده مدح سرایی

جور کشیدم ز روزگار فراوان

چرخ اگر چند زشت کرد بجابم

تا که نباشد شراب را هنر آب

باد در اندوه و رنج خصم تو گریان